สิบสี่คน

ฉันเดินตามผู้หญิงคนนั้นไปตามโถงทางเดินอันโอ่อ่าของคฤหาสน์แลงคาสเตอร์ หัวใจของฉันเต้นระรัวอยู่ในอก ครั้งสุดท้ายที่ฉันได้เห็นเอเลนอร์ แม่ของเจมส์ คือในวันอันเลวร้ายวันนั้น และสายตาที่เธอมองฉันในตอนนั้น—ราวกับอยากจะบีบคอฉันด้วยมือเปล่า—เป็นสิ่งที่ฉันไม่เคยลืม แต่พูดตามตรง แม้แต่ก่อนจะเกิดเรื่องนั้น เธอ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ